“Het hart is een hol, gespierd orgaan dat het middelpunt vormt van het circulatiesysteem” lees ik in het Cultureel Woordenboek. Zo nuchter is de uitleg voor dit essentiële deel van ons lichaam, dat eenieder kent, vreest, of waar men juist lyrisch van wordt!
Veel mensen uit mijn omgeving hebben te maken gehad met zaken rondom het hart, in positieve dan wel negatieve zin. Mijn vader heeft vele jaren geleden een Open Hart Operatie gehad en een zelfde lot wachtte mijn lief ruim een jaar geleden. Ik heb dit willen vastleggen voor later, zowel voor hemzelf als voor mij, om geen lacune te laten ontstaan in ons familiealbum. “Herinneringen bewijzen”, zoals Susan Sontag dat ooit zei.
Met behulp van foto’s is het immers mogelijk om tot een reconstructie te komen en met mijn af en toe wankelende geheugen kon ik dit niet laten passeren, hoe heftig het op een bepaald moment ook was. “Tonen wat meestal verborgen blijft” is eveneens het streven van mijn wens, fotografie te laten zien die mensen raakt. Dat dit ook kan op een kleinschaliger vlak dan met het aan de orde stellen van grote maatschappelijke problemen, ben ik me voor ’t eerst bewust geworden bij het zien van de familiefoto’s van Kors van Bennekom, twintig jaar geleden op een expositie in Amsterdam.
